Τα καλλιεργητικά μέτρα για την αντιμετώπιση της ίσκας στην ελιά

Η ίσκα προκαλεί ξηράνσεις κλάδων αλλά και ολόκληρων των δέντρων της ελιάς.

Το παθογόνο μολύνει τα ελαιόδενδρα κυρίως μέσω των πληγών κλαδεύματος. H προσβολή εντοπίζεται στην περιοχή του ξύλου του κορμού και των κυρίων βραχιόνων.

Παρατηρείται καστανός μεταχρωματισμός και σήψη του ξύλου, καθώς και νέκρωση του φλοιού, συνήθως προς τη μία πλευρά του κορμού, δημιουργώντας συχνά έλκη.

Το πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα της ασθένειας είναι ότι το ξύλο θρυμματίζεται εύκολα στα σημεία προσβολής (βραχιόνων, κορμού) στις μεγάλες τομές.

Καλλιεργητικά μέτρα

Σύμφωνα με γεωργικές προειδοποιήσεις των Περιφερειακών Κέντρων Προστασίας Φυτών και Ποιοτικού Ελέγχου η αντιμετώπιση της ασθένειας ξεκινάει από τη σωστό κλάδεμα των δέντρων. Οι ελαιοπαραγωγοί θα πρέπει να τηρούν τις παρακάτω αρχές κλαδέματος:

• Το κλάδεμα να γίνεται με ξηρό καιρό.
• Αφαίρεση και καταστροφή προσβεβλημένων κλάδων από διάφορα παθογόνα.
• Απολύμανση των κλαδευτικών εργαλείων
• Απομάκρυνση των κλαδιών από τον ελαιώνα και την περίμετρό του (είναι
• εστίες μόλυνσης και εκτροφείο των ξυλοφάγων εντόμων).
• Επάλειψη των μεγάλων τομών κλαδέματος με κατάλληλο υλικό (πάστα).

Επίσης συνιστάται:

• Συλλογή και καταστροφή με φωτιά των καρποσωμάτων (καρποφορίες του μύκητα).
• Ισορροπημένη θρέψη (αύξηση του pH του εδάφους με ασβέστωση για την δημιουργία αντίξοων συνθηκών για τον μύκητα).
• Αντικατάσταση των προσβεβλημένων ελαιοδένδρων με παραφυάδες, που φύονται από το λαιμό του δένδρου και όχι από το ξύλο του κορμού.

ellinikigeorgia.gr